BIBLIOTECZKA MAMKOWO.PL „Dlaczego sztuka pełna jest golasów?” – przewodnik dla zupełnych laików

Nie znam się na sztuce. Ale już trochę ją rozumiem – dwa razy od deski do deski przeczytałam z córką ciekawy poradnik „Dlaczego sztuka pełna jest golasów? I inne ważne pytania” Susie Hodge.

Od deski do deski to dobre określenie, bo książka ta wydana została dość nietypowo – w niezwykle grubej okładce, grubszej nawet niż te strony specjalnie dla maluchów, do których jestem przyzwyczajona. Okładka i inne aspekty wydania sprawiają, że pozycja ta sama w sobie jest małym dziełem sztuki. Dopracowana, z pięknymi ilustracjami Claire Goble, ładnie wykonanymi reprodukcjami, ciekawym fontem i na przyjemnym w dotyku papierze.

Czym jest ten przewodnik po sztuce? Chciałabym, aby był on podręcznikiem do sztuki w szkole podstawowej. Odpowiada wszak na wiele pytań, które często cisną się nam na usta w obliczu kolejnego dzieła sztuki. „Czy patyczaki to sztuka?”, „Czy są jakieś brzydkie pomniki?”, „Czy artyści ściągają od siebie?”, „Dlaczego dzieła sztuki są takie drogie?” – to tylko niektóre z pytań-tytułów rozdziałów w książce. Podczas lektury zadajemy sobie dużo więcej pytań, jak: „Jak ktoś wpadł na pomysł takiego dzieła sztuki?”, „Po co dawni ludzie malowali na skałach?”, „Czy komiks to też sztuka?”, „Dlaczego niektóre dzieła są takie dziwne?”, „Po co obrazowi rama i jak można ją zastąpić?”. Czasem nawet możemy zapytać: „Co autor miał na myśli?” – i lektura tej książki pomoże nam w odpowiedzi!

Susie Hodge nie ogranicza się do „wielkich” dzieł sztuki wykonanych przed wiekami. Ukazuje też dzieła artystów nurtu pop-art., odbitki Andy’ego Warhola, a nawet uliczną sztukę Banksy’ego. Nie analizuje po raz tysięczny „Mony Lisy”, ale za to przedstawia np. rysunek Leonarda da Vinci „Święta Anna Samotrzeć ze św. Janem Chrzcicielem”. Nie ogranicza się do malarstwa, ale interpretuje też rzeźby, fotografie i instalacje. Jednym z bardziej zapadających w pamięć nietypowych dzieł jest „Autoportret” Marca Quinna, który wypełnił własną krwią odlew własnej głowy. Ten nietypowy pomnik musi być przechowywany w niskiej temperaturze. Na dodatek Quinn co pięć lat powtarza ten proceder, aby ukazać, jak jego twarz się starzeje. Przykład innego nietypowego dzieła? Stos słodyczy, który codziennie jest uzupełniany (marzenie!).

Autorka nie nudzi, przytacza wiele ciekawostek, prowadzi swego rodzaju narrację z czytelnikiem. Zmusza do refleksji. Omawia nie tylko to, co widzimy na danym dziele, ale i kontekst, w którym ono powstało. Często wystawieniu dzieł towarzyszyły kontrowersje, wszak sztuka ma szokować. I Susan Hodge pisze o tych kontrowersjach, dzięki czemu nie mamy poczucia, że czytamy zwykły podręcznik.

Bo podręcznik ten jest niezwykły. W zamyśle przeznaczony jest dla dzieci szkolnych, ale jak już wspomniałam, dwa razy przeczytałam go z moją córką. Trzyipółletnią. Co wieczór zamiast: „Poczytaj mi bajkę na dobranoc” słyszałam: „Mamusiu poczytaj mi książkę o sztuce”. Oczywiście nie twierdzę, że córka jest teraz znawczynią sztuki, bo pewnie niewiele informacji przyswoiła, ale zaszczepiłam w niej zainteresowanie sztuką, a to już bardzo ważne.

Dla nieco starszych czytelników autorka przygotowała też glosariusz z ważniejszymi pojęciami, indeks autorów i spis ilustracji, który obejmuje nie tylko nazwisko autora i nazwę dzieła, ale też jego wymiary i miejsce, w którym można podziwiać oryginał.

Tytuł: „Dlaczego sztuka pełna jest golasów. I inne ważne pytania”
Autor: Susie Hodge
Ilustracje: Claire Goble
Projekt graficzny: Anna Perotti/By The Sky Design
Pomysł: Alice Harman
Tłumaczenie: Grzegorz Kulesza
Wydawnictwo: Wydawnictwo Naukowe PWN SA
Rok wydania: 2017

Gdzie można nabyć książkę? Polecam zamówić ją bezpośrednio u wydawcy – w Księgarni PWN.

KOM

Wpis powstał przy współpracy z Wydawnictwem Naukowym PWN SA.

Zapisz

Zapisz