Dwunasty miesiąc życia dziecka: Wielki przełom?

Gdy maluch kończy rok, przestaje być niemowlakiem. Jest… no nie ma na to odpowiedniego słowa, w języku angielskim jest „toddler”. A u nas? Brzdąc? Po prostu: małe dziecko? Roczniak? Co takiego wyjątkowego dzieje się w tym czasie z naszym maluchem?

Dwunasty miesiąc życia dziecka to obecnie najczęstszy okres, gdy mama kończy urlop macierzyński i szykuje się do pracy. Dziecko zostanie pod opieką babci, opiekunki lub pójdzie do żłobka. Oczywiście nie w każdym wypadku, część mam decyduje się na urlop wychowawczy lub po prostu nie ma pracy, do której mogłaby wrócić. Tak, czy inaczej, w dwunastym miesiącu zaczynamy od dziecka wymagać jakby więcej. Czekamy na pierwsze kroki, pierwsze słowa…

Dwunastomiesięczne dziecko często zaczyna chodzić. A nawet jeśli nie porusza się biegle na dwóch nogach, to bardzo sprawnie czworakuje. Maluch w tym wieku też zazwyczaj umie chodzić przytrzymując się mebli[1]. Pamiętajmy, że dziecko w tym wieku przeżywa eksplozję aktywności fizycznej[2]. Jeśli martwi Cię sprawa chodzenia Twojego dziecka – poczytaj tekst: Ratunku, moje dziecko skończyło rok i jeszcze nie chodzi!

W książce „Witaj na świecie. Pierwszy rok życia dziecka” Annette Nolden pisze, że warto dziecku pozwalać na pomoc przy ubieraniu i rozbieraniu, co wspiera samodzielność. I dalej: „Pamiętajcie jednak o tym, że na razie wasza pociecha nie da sobie jeszcze rady z niczym poza zdjęciem bucików i skarpetek”[3]. Cóż, mój Piotruś też doskonale w tym wieku rozprawiał się z rajstopkami.

Co jeszcze potrafi takie dziecko? Coraz bardziej precyzyjnie i adekwatnie manipuluje oraz sprawnie posługuje się wieloma przedmiotami i zabawkami mechanicznymi. Potrafi też wytrwale szukać upuszczonych, rzuconych lub schowanych przedmiotów i umie je znaleźć. Reaguje na swoje imię i na kilka znajomych poleceń, potrafi naśladować proste gesty i ruchy, jak „pa-pa” czy „kosi-kosi”[4].

W dwunastym miesiącu dziecko staje się pogodne, pewne siebie i przyjacielsko nastawione. Lubi mieć widownię, rozpoznaje aprobatę innych i powtarza zachowania, które wzbudzają wesołość otoczenia. Potrafi naśladować proste gesty międzyludzkie, lubi zabawę w chowanego i kocha uciekać na czworaka, kiedy ktoś je goni[5].

Czego możemy nauczyć takiego maluszka?

Warto w tym wieku prowadzić z dzieckiem naukę nazywania przedmiotów. Jak? Na przykład siadając z malcem przy stole, na którego blacie wcześniej ułożyliśmy różne przedmioty. Teraz wskazujmy je po kolei, nazywając je głośno i wyraźnie. Naukę nazw również można przekształcić w zabawną grę z użyciem kart obrazkowych. Wprowadzaj jednocześnie trzy lub cztery takie karty[6]. O takich kartach możesz poczytać w tekście: Nauka czytania dla najmłodszych: karty obrazkowe (o, tak! Z takim maluchem możesz też prowadzić naukę czytania!).

Jak postępować z takim berbeciem? Chwalmy go, gdy określone rzeczy zrobi tak, jak powinien i upominajmy, gdy zrobi coś, czego nie powinien. Dzięki temu damy malcowi wskazówki, które ułatwiają orientację w świecie[7].

Dwunastomiesięczny maluch coraz bardziej pokazuje swój charakterek. Piotruś na przykład na słowa: „Nie wolno!” śmieje się i z jeszcze większą ochotą robi to, czego mu zabraniamy…

A jak się zachowuje Twoje dwunastomiesięczne dziecko?

KOM

Przypisy:

[1] Frances L. Ilg, Louise Bates Ames, Sidney M. Baker, Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat. Poradnik dla rodziców, psychologów i lekarzy, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 1994, s. 24.

[2] Ken Adams, Jak wydobyć geniusza ze swojego dziecka, Wydawnictwo Publicat, Poznań 2007, s. 30.

[3] Annette Nolden, Witaj na świecie. Pierwszy rok życia dziecka, Świat Książki, s. 151.

[4] Colin Rose, Gordon Dryden, Zabawy fundamentalne 1. Chwytam, siedzę, raczkuję. Gry i zabawy wspomagające rozwój dziecka. Od urodzenia do 12 miesiąca, Wydawnictwo Transfer Learning, Gdańsk 2006, s. 65.

[5] Frances L. Ilg, Louise Bates Ames, Sidney M. Baker, Rozwój psychiczny…, op. cit., s. 24-25.

[6] Ken Adams, Jak wydobyć…, op. cit., s. 30.

[7] Annette Nolden, Witaj na świecie…, op. cit., s. 150.